15 augustus 2010

MALLE BABBE LAAT ‘DOOR DE TRAANTJES HEEN ZINGEN’

Precies waar het om gaat op een dag als deze.

Afgezien van de persoonlijke verhalen en indrukwekkende beelden uit het wrange, vaak onuitgesproken kampverleden en diepe oorlogsellende, onrecht aangedaan door de staat, en de politieke missers, kan men zoveel troost putten uit muziek. Onze muziek wel te verstaan..juist omdat het stemmenorkest zijn oorsprong vindt in de kampen. De uit nood geboren en tot leven gewekte Songs of Survival en de lieflijke kinderliedjes gezongen door de moeders om hun kindjes te sussen..

Stemhebbend.

Harmoniserend.

We staan vroeg op voor een inspannende, spannende en zeer enerverende dag.

8.00 Ikea. Verzamelen. Geen ontbijtje dit keer en ook bijna zonder voorzitter. Gelukkig bestaan er mobieltjes en mobiele eenheden die dan meteen in actie komen.

Met de Bovo naar Den Haag. Beetje inzingen in de bus, lekker knus. Leen heeft er veel zin in en probeert nog wat bij te sturen. Ja niet met de bus, maar met klinkers op tikpunten. “Maakt het net ff wat minder ouwewijferig.”

Mooi op tijd in het imposante congresgebouw met immense zaal. Snel opstellen en dan kun je je inene heel onwel gaan voelen..LEEN HEEFT HAAR MAP IN DE BUS LATEN LIGGEN.

Je zou zeggen: kleinigheidje. Maar de bus is net weg. En de map is wel zo’n beetje waar Leen op draait, haar draaiboek is zoek. Nou, komt de Bovo chauffeur Louis snel terug en dat levert hem dan ook gauw een rug op aan fooi.
Mooi.
Podium af langs coulissen met hindernissen. Kabels, deuren, drempels, trappen, je zou maar blind zijn en je 'hond' laat het afweten. Maria moet nu op Leen’s passen passen. Nathalie, onze knuffelblinde, mag aan mijn arm hangen en neemt de geur van mijn smerig synthetisch statisch geladen keep-away-from-fire truitje voor lief. Ze laat mij zien waar ik anders blind voor ben. Maar ik had het wel leuk gevonden Nathalie als ik dan tenminste een stuk worst van je had gekregen, als hond dan.

Kleedkamers met pasjes. Geen koffie, dat is even slikken.

We hangen wat in de gangen en gaan heel netjes op in twee deftige rijen. Inleiding. Toespraak. Aankondiging. “Jij mag Leen”, gooit zij van de Wit erin. Leen stapt op. Gaat zitten achter de vleugel. Maar dat was iets te voorbarig dus want er kwam nog een toespraak en toen zat Leen daar voor Tjumaloempia.

En we mochten ook niet gaan lachen, of keten wat we normaal wel zouden doen.

Ons blokje dan. Drie nummers. ‘Auld lang syne’ met de handen in elkaar zingt de zaal mee. Dat is heel mooi. Kippenvel.

Film.

Tweede blokje. Het is lastig als je in zo’n geregisseerde toestand zit geprogrammeerd, want je hebt nauwelijks ruimte en rust om je eigen sfeer te creëren..en dat is dus heeeeeeeel goed gelukt! Klasse van Leny!

De Indische liedjes raken waar ze raken kunnen. Er wordt gesnift en meegezongen. Het is ontroerend om te voelen en te zien hoeveel impact deze liedjes hebben en daarmee is ons optreden buitengewoon passend en geslaagd.

We kunnen ze echt vanuit ons hart zingen.
We gaan braaf af in twee nette rijen. Zo gedisciplineerd.

Op naar de gado gado of nasi rames. Beneden in een grote zaal staat al dat heerlijke eten te dampen en een swingend combo staat lekker te spelen. Lekker even de beentjes van de vloer..”TRIX, TRIX, TRIX, eerst je handen op je heupen dan je handen op je bibs!”

Buiten worden de kransen gelegd in het bijzijn van Leny van Schaik met ridderorde en de Hare Majesteit. Maria mag niet in het VIPvak en ik verdenk Trix ervan dat ze..nouja..dat ze..best een oogje heeft op Leen en Maria gewoon keihard buiten spel wilde zetten.

Ik zie haar ervoor aan. Ze had ook haar haar weer zo goed gedaan..Dat haar van haar, dat is toch onberispelijk..volgens insiders is het een PRUIK!

Wat wij dus missen is een indrukwekkend persoonlijk verhaal van Boudewijn de Groot met een lyrisch lied, onvervalst mooi zoals hij dat kan met z'n gezicht dat niets verraadt van enige emotie..  en het Bachkoor waar wij dus eigenlijk hadden moeten staan met het Indische Onze Vader, maar dat komt allemaal omdat Trix Maria af wil poeieren.

Intussen maken wij ons op, stiften de lippen en sommigen een tand met een stoker, verwijderen de saté vlekken van de corsages en oefenen blij de haasjes, een liedje gecomponeerd door wijlen Juliana, met ritmische klap-stamp om straks te presenteren als ZIJ, de dochter van Juultje, Beatrix, dat is de zus van Astrix, over de brede loper komt stampen met in haar kielzog alle Vippers.. De politici Ruttetetut en Jozias, Balk, Klink en verklede mensen. Ik hou zo van uniformen. Ja ik kan Jack de Vries wel begrijpen hoor, dat ie op z’n adjudante is gevallen.

We zingen lekker door met ons koor en verheugen ons op haar entree…Leen speelt op haar accordeon de hele Indische hap in een grote potpourri, afgewisseld met ”Oranje boven, Oranje boven, leve de koningin..en haar vriendin!” Af en toe huppelt er iemand over de loper en die wordt dan uitvoerig toegezongen. Mensen genieten van onze heerlijke sfeer en zingen mee.

“Wij zijn de LaLaLaLakeien..ja van de prapripraprinsessssss..”

“Daar KOMT ze..!”

ik zeg:JAAAAAAA BEAAAAA!

Grappig dat je dan een soort kinderlijke opgewondenheid voelt van..DE KONINGIN!!

Wat gebeurt er nu toch met me..ik ben helemaal een soort van zenuwachtig..IK, REPUBLIKEIN! Het moet niet erger worden zeg..Als mens, zeg maar, gewoon een mens van vlees en bloed ondanks dat nephaar ..is ze best sympathiek denk ik..en ik denk je zal het maar moeten doen, koningin spelen….getrouwd met Claus en dan zo'n zoon..tja, dat valt heus niet mee.

Het is net zoiets als vroeger….SINTERKLAAS!!..als je staat te wachten met je zelfgemaakte tekening en je afgekloven wortel voor Americo.

Ze heeft ook een boek onder haar arm. Het Grote Boek. Daar staan wij allemaal in met onze ID-tjes. We zijn allemaal gescreend.

Kijk, dat kinderlijke gevoel van daar komt ze dan aan..Wat heeft ze aan?

Ze is sober gekleed met een mooie hoed op haar gesteven kapsel. Ze is minder gerimpeld als ik dacht eigenlijk, botox? Volgens Bian wel.

“En een kettingrookster he..dat zie je aan haar huid.”

Ze glimlacht en ze blijft staan bij Leny. Ze is minstens zo opgewonden als wij. Ze wil gewoon niet verder lopen! Ze knipoogt naar Leen. Ik zweer het je!!! Ja, ze stopt een briefje in haar zak.. Komt zo uit de zak van Sinterklaas.

Dit gaat grote gevolgen hebben…….word vervolgd..