zondag 31 oktober 2010

De laatste der Titanen..

Dinsdag 9 maart 2010, Amsterdam



HET BOEKENBAL DER TITANEN EN HANEN

GEEN SPROOKJE….



Er was eens een Bal.
 Het Bal der Ballen.
 En daar komen grote ballen en kleine ballen brallen, schallen, knallen, lallen en vooral opvallen. Helaas geen bitterballen en het doel is: de bal in het net te werken. Netwerken. Dat is net werken. Flaneren zonder je te hoeven generen.
Mister Visser is de prins op het witte..ehh..kia. “Ik gooi er nog een pompoen tegenaan”,zegt de romanticus. En dan mag ik instappen in zijn koets met tomtom die ik niet vastkrijg op het raam want ik kan me niet bewegen in mijn strak satijnen geval. “Ik glij steeds terug als ik het ding op het vooruit wil plakken.”
 Prinsesserig zijn is op zich best stressig want wanneer hijs je je nou helemaal in een 19e eeuwse volière in maat Slim, dat is niet slim.
Daar is Titanen kracht aan vooraf gegaan zeg ik je. Na de buikloop van vorige week even Spartaans doorgezet met drie dagen rijstwafels eten en je slinkt zo een maat. Beetje huppelen in de sportschool en naar een kapper die Bijzonder heet en is. Een aanrader. Marcel is een knappe kapper. 






“ Leef je uit Marcel, ik moet er galant en niet gênant uitzien.”
” Dit maak je niet meer mee he..een echt kapsel maken.”
Hij gaat te keer met een hoop getoupeer, een carmen set, föhn met grote borstel en ik heb nog nooit zoveel haar op mijn hoofd gehad. Van me eigen.
“ Maak er maar Cruella Deville van..” stamel ik schuchter.” Het thema is toch zwart-wit.”
“ Meid ik trek het straks allemaal strak in een klassieke rol naar achter. Grace Kelly!Mooi, stijlvol, klassiek dear..je hebt de looks!”
“ Je maakt er allemaal klitten in.”
“ Ja, morgen heb je een probleem..maar wat zou dat schat.”
Marcel heeft er lol in. “ Dit zijn de leukste klussen.” Hij spuit wel drie soorten lak over m’n dak. Geen haar wappert nog en toch is het ‘speels’. Bloementjes erin voor het ludieke en dan in de chique galajurk waar ik vooral niet teveel in moet ..ademhalen. Kanten kousen eronder die niet bestand zijn tegen de kou maar wat zou dat , hoge zwart lakken schoentjes, handschoentjes, kort zwart bontje erover en de fluwelen halsband met logo van het 75e Boekenbal.
Joop heeft manchetknopen van het Bal met 7 5 door zijn overhemd, maar hij doet 5 7 en zijn prachtige honderd jaar oude op maat gesneden smoking van zijn vader zit hem als gegoten! Aan de voorbereiding heeft het niet gelegen. De Kia is gepoetst gelijk de gouden koets.
Parkeren in de garage vlakbij de Schouwburg. We nemen de tram naar een Indiaas restaurant en ‘ik ga niet rennen voor trammen!’ Kan alleen maar hele kleine chique pasjes nemen met die lange rok. En Joop z’n glimmende schoenen kraken. Lekker eten en de spanning op de rok neemt tabs toe. Gelukkig zit er een split in en een Keu de Paris op mijn derrière daar waar je op zit.
Tram terug naar het Leidseplein. Naar het Americain, waar al de echte genodigden, de literaire elite van het Bal samenstroomt. De draaideur is al leuk, ik wil nog een rondje. In de serre nemen we een opwekkende koffie en timen ons ‘rode-loper-moment.’
“ We moeten vroeg en snel over de loper want de belangrijke mensen komen laat” ,instrueert Prins Vis, “dat hoort zo.”
Joop wil ook helemaal niet in een of ander spotlight dus hij doet zijn capuchon op. Goh wat staat het vol achter de dranghekken met nieuwsgierigen en camera’s. Ik doe de Maximalook.
Kijk, dat is wel leuk naast een capuchon. Ze hebben een hinkelbaan getekend op de loper en dan hinkel ik daar dus even over. Achteraf had ik ook best een handstandje kunnen doen.
Gastheer Kraima en ega in vrolijke jurk staan daar voor de laatste keer als gastvrouw en heer.    

Plaatjes draaien uit vervlogen tijden…Joop vraagt of het wat zachter mag.



Strategisch opstellen in de foyer met mijn cameraatje. Leuk om al een beetje ingeburgerd te zijn en het kaf van het koren te scheiden. Sympathieke Zwagerman doet zijn entree en voor een ‘schrijver
uit Alkmaar….doet ie het helemaal niet slecht”, meent Vis.
 Driek van Wissen is 'overklast' door Ramsey Nasr, maar wij zeggen liever Nassie Rammes, voor het gemak. Dichters vind ik vinding rijk. Zo vrij met taal, zo creatief, beeldend, scheppend, kuilen gravend.
Het voorprogramma begint. We schreiden naar binnen. Van lopen kan geen sprake zijn in deze robe. Mooie plaatsen fijn op de rij van Ed van Thijn. “Alle junks in de IJ.”
A 3aan van Dis neemt ons mee naar zijn oude helden, zijn Titanen, draagt met verve voor met zijn Karakteristieke gestiek en chique tongval, Bordewijk, Couperus en gaat uit z’n dak op strofen van de Gijsbrecht. Hij ontpopt zich als een ware rapper. Adri D. Ali B is er een broekie bij.
Midas Dekkers vindt het maar raar dat mensen kinderen willen en..ehh..ja..daar kan ik hem..bij nader inzien toch ook geen ongelijk in geven..hij heeft ook niks met zijn eigen ik als 15 jarige, begrijpt geen snars van de mens die hij was en nu is..Wandert is omgetoverd in Midas. Marjolein Februari…hoeft van mij echt alsjeblieft alleen in Februari haar mond open te doen ook omdat dat de kortste maand van het jaar is en het is nu al maart. Haar columns in de Volkskrant zijn net zo min te harden. En dan onze grote mooi ogende dichter des Vaderlands, Nassie Rammes met een gedicht van…pakweg…5 kantjes…begeleid door..ja wel…een cello. Voor het serieuze NRC onderbuikgevoel.

Dat komt de zwaarte wel ten goede. Heel mooi gedicht als je het leest en er even over mag doen. Maar sorry. Mijn ogen vallen dicht en ik wordt wakker op het moment dat de deuren vrolijk open zwaaien en de champagne glazen klaar staan om achter over te slaan.
HET BAL MAG BEGINNEN.
De gangen stromen vol galante verschijningen en de zalen vullen zich met muziek. Wij zijn op zoek naar dansbaar en niet te hard. We vinden een plek en dansen ons gek. Joop krijgt blaren op zijn tenen. Maar we hebben veel plezier. Even op de foto in een studio op een scooter omdat het ook over jongeren gaat he..

 

En daar zit boegbeeld van de literatuur, de man die ook in het Westerhoutpark heeft gewoond, een Titaan, Harry Mulisch. “Ik wil zo graag op de foto met Harry dus Joop wil er wel eentje maken met mijn toestel.

Ehh..dag meneer Mulisch..ehh..mueslie…zou ik misschien met u op de foto mogen..?”
Jahoor, ik zit hier nu toch.”
” Nou, ehh..gezellig, kijk ik heb mijn hond meegenomen, een tekkel, u had toch ook tekkels..?"
“ Ja!” Hij lacht vriendelijk.” Wat een leuke tas heeft u daar.”
“ Zal ik mijn tekkeltas dan bij u op schoot zetten voor de foto?”
“ Doet u maar hoor…”
 Nou daar gaan we.
Joop neemt een aanloop van pak weg drie meter naar achter. Gaat op zich heel soepel door de knieën ,camera in de aanslag, hoeft alleen maar op de grote knop te drukken, dit moet lukken..monumentaal moment,  bukt en KRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR….scheurt finaal uit zijn smokingnaad.
 ..Hemel, zit ik daar prachtig naast deze mooie man met mijn tekkeltas op zijn schoot, een schot in de roos.
Foto Mislukt!

Ik had het niet door maar Joop loopt een eindje weg en zegt: “ We moeten naar huis.”
” He? Wat Hoezo? Ben je niet lekker? “
“ Nee, ik ben volkomen uit mijn broek gescheurd.”|
Ik onderdruk een lachstuip, maar zie de ernst van de situatie.
Als ik nou uit die jurk was gescheurd..
Tja, 100 jaar oud he, dat is niet niks en dat heeft almaar in die plastic hoes gehangen..En de gulp was ook al niet helemaal naadloos. Die week al iets.

“Er zaten twee motten in een oude zak..twee dotten van motten in Joop zijn pak..” ik zing maar wat van de zenuwen.

“ Wat voor kleur onderbroek heb je aan?”
 “Grijs.”
 Loop ff een stukkie, onopvallend..”, sus ik hem. “ Dan kijk ik of je het ziet.”
Joop loopt voorzichtig een paar passen.
“ Ik zie niks! Je jasje hangt er genoeg over.” Gelukkig maar, we hoeven niet naar huis..

We stuiten op stuiterende Chabot! Das lachen. “Haaaa Chabot!”

“ Ja, zegt Joop, wij dachten al bij het voorprogramma: de lat ligt te hoog voor Chabot! Dat gaat hij niet begrijpen.”
” Nee zeg, schatert hij, en dan die klootviool, ehh, cello! Doe MIJ EEN LOL!”
“ Stilzitten is ook niet echt..ehh..iets voor jou he…  “, merk ik fijnzinnig op.
“Krijg de TIEFUS, ik BLEEF erin zeg.”
Zijn vrouw sleept hem mee, jammer….Werd net gezellig.
Joop is goed aan het netwerken. Hij schrijft emailadressen op. Ik zie Marc Marietje H.  met een kek rood jasje en zijn gezellige smoeltje maar daar mag ik niet op af. Naast Martijn van Nieuwkuik omzwermt door veel mooie vrouwen en camera’s, maar daar horen wij niet bij. Die zien ons niet staan.  Als bijen op honing, als vliegen op stront. Ursul de Geer die kan wel, metgezel Violette Valkenburg, en Henk Spaan ook. Aardige Vpro man Brand is ook bekend en de sympathieke tekenaars Stephan Verwey en Peter van Straaten natuurlijk.
Aan Pieter Broertjes heb ik een broertje dood, brr, ik mag hem niet.
Jan Mulder is erg populair.
Volkskrantkliek, is geen kutkrant.
Remco Campert is er ook, schrijft zo mooi. Sylvia Witteman loopt te stressen maar die is Amerika gewend en we schudden Hans Dorrestein nog een handje. Aandoenlijke en grappige man, met een weemoedige sfeer.
Joop wil Ramsey Nasr nog van goede raad voorzien en hem ons Arabisch cd’tje geven, Al Afkaar..Die Gedanken sind Frei.. Dat is wel een mooi moment want die twee ‘verstaan’ elkaar. Joop kan zijn wijsheid overbrengen op hem in beeldende sprookjes taal: “Jij bent de koning, je zit nu op de troon en je moet je onderdanen niet buitensluiten., grootmoedig zijn en niet hoogmoedig."
Het is inmiddels twee uur, we hebben onze rondo’s gedaan omringd door menig haan en Titaan, gedanst, gedronken, gebukt, gescheurd, gelachen, genoten en gegaan.
We nemen afscheid met een traan.

En als zij niet gestopt zijn met ballen, dan ballen zij nu nog…..
als zij niet gestopt zijn met tieten, dan tanen zij nu nog.

































dinsdag 19 oktober 2010



GRONINGEN 16 Oktober 2010,

JOOP VISSER & JESSICA VAN NOORD IN DE OOSTERPOORT!

Kleine zaal he.. Die is trouwens best groot en mooi ook.
Want in de Grote zaal speelt vanavond Alain Clark!
Ander formaat.
De Oosterpoort ligt in een buurt waar je nog niet dood wilt worden gevonden. Zo’n mooie schouwburg met zoveel allure en dan zulke buren.
“Geer zou het nie accepteer.” Al die vreemde vogels..laat ze opvliegen zeg..en die roofvogels al helemaal!
Indrukwekkende voorgevel..

Wij gaan via de achterkant, artiesteningang. Schuifhek, laadruimte en drie mannen om ons te bemannen. Geluid-Licht en- Loop Jongen. Joop denkt: wat moet die vent? Wat een indrukwekkende zaal..mooie groene velours bankjes, doet denken aan het oude Vredenburg.. Het geluid is ook werkelijk om te zoenen zo mooi! Daar word je helemaal enthousiast van..alles kan hier, elke subtiele wending kun je maken en heeft het gewenste effect…super!
De zaal is goed gevuld! Heel fijn. Joop is vanochtend nog op Radio Noord geweest en heeft gezegd dat ze gewoon moeten komen die Groningers.
En dat doen ze dan ook.
De kleedkamer is ook al zo professioneel. Er staan thermoskannen klaar voor een weeshuis en er liggen zachte handdoeken uit de Fleuril reclame. Je zou er haast van gaan douchen. Ja je wilt die handdoeken er dan ook wel uit hebben he.
 



We bestellen lekker Indisch eten.Ik loop een beetje heen en weer naar de kassa voor het eten en dan mag ik even bij de soundcheck van Alain Clark binnen wippen.. Er staat een batterij van muzikanten een partij swingend te spelen! Wauw..dit is het grote werk. Ik zeg ten Vis..”Sorry hoor, ga jij maar alleen vanavond..kan je best....ik ben een fan van Alain.”
Maar nee..hij gaat er niet op in. Hij gunt me dat gewoon niet. Terwijl ik hem alles gun..dat ie gewoon helemaal alleen het podium helemaal weer eens een keer ouderwets voor hem alleen mag hebben gewoon..puur onbaatzuchtig. Dat ik hem dat dus gun en ook blij ben dan voor hem. En voor die fans die dan ook blij zijn dat ik er niet doorheen zit te zingen. Ga ik naar Alain, pas de problem. Mais non..voor ons geen rook en flitsende lichten, beamers en merchandise..t-shirts met Joop & Jessica het Succesvolle duo of Wil & Ge van de PPD.
Met lijfspreuk: “Geen geouwehoer, gratis openbaar vervoer!!”

We dragen het programma op aan Driek van Wissen..de gewezen Dichter des Vaderlands.
Hij zou namelijk komen..hadden we afgesproken op het Boekenbal..maar hij kneep er tussentijds..tussenuit, de guit. En werd neerbuigend gebagatelliseerd door de NRC en de nieuwe DDV, Nasi Rames.
 En daarom richten wij hier en nu een monumentje voor hem op te beginnen met het ‘Gronnens Laid’..en ik krijg er eigenlijk zelf kippenvel van. De impact..


De toon is gezet en van meet af aan is de sfeer fantastisch.. We spelen drie cd’s door elkaar en toch zit er een verhaal in..Het gaat zo goed.. We zijn helemaal samen met het publiek en elkaar.
We zijn ‘los’. Improviseren en staan als een rots. Wat een topoptreden. Zo geïnspireerd was het nog nooit.
Staande ovatie en dan toch nog een toegift.. we sluiten af zoals we begonnen zijn..met Driek…
Mensen komen in rijen cd’s kopen en bedanken. Ik ben er stil van..Dankjewel Driek.
Hij was er helemaal bij..

‘Ain pronkjewail in golden raand..is Stad en Ommelaand’




vrijdag 15 oktober 2010

Echte de Graaf -en Biljarten.


Als meisje mocht ik dan met m’n vader mee. Naar de stille zalen vol bejaarden. Naar het Antwerpse cafe van Ceulemans waar ik dan ook mocht biljarten. Jammer ik had het vast ver geschopt als ik er in was doorgegaan. De tribunes met serieus publiek dat af en toe knipt met de vingers als er een mooi punt is gemaakt. De biljarts die zorgvuldig worden geborsteld, de ballen gepoetst, de keus gewreven, het krijt gedraaid. De man met zijn fluisterstem die vol passie en met kennis van zaken over het spel met de knikkers..ehh..nee, de sport met de ballen vertelt op de tv, dat is mijn vader. Daar ben ik natuurlijk heel trots op. Eigenlijk loop ik gewoon naast mijn schoenen vanwege m’n ‘beroemde’ vader.
Mateloze bewondering heb ik voor hem. Hij weet namelijk precies wat die speler gaat doen. Hoe hij die bal gaat trekken, stoten, pikeren of masseren. Welke band eerst en welke daarna, welke kant op, over wit of over rood, dik of dun, met of zonder  tegeneffect en in welk tempo..wat hou je over..hou je je ballen een beetje bij elkaar ? Van die dingen ja.
En de spanning hanteren, de concentratie vast weten houden, de klok in de smiezen houden.
Er komt veel bij kijken biljarten. Dat je denkt: zoveel. Ja zoveel. En het luistert zo nauw..want elke millimeter telt.
Het mooiste is toch iemand bezig te zien met zijn grootste passie…
Biljarten is die van mijn vader en van zijn broer, Jan. 
"Jan is nog bezetener van het spelletje dan ik ben.."
Ben  heeft zijn oudste kleinzoon Jelle onder zijn hoede genomen. Ze spelen samen in een driebanden-team en snelle Jelle gaat z’n opa eerdaags Vet inhalen.
“ Jelle heeft talent. Hij heeft een goede afstoot en dat heb je of dat heb je niet”, mompelt Ben.
Als Jelle 20 wordt heeft opa een verrassing. Dick Jaspers komt langs en wil wel even een les geven in opa’s biljarthok. Ben heeft z’n eigen biljarthok. Achter in de tuin, een groot tuinhuis met daarin een goed biljart, een bar, een bankstel en een koelkast. Keus en klok, krijt en een dozijn dozen met ballen, verwarming onder en lampen boven het biljart. Hier wordt getraind en gerookt.
Staat daar zomaar de wereldkampioen biljarten in een fris overhemd mijn zoon te coachen.
De circel is rond.
Ome Jan is een enorme biljartfan. De familie de Graaf heeft het eigenlijk uitgevonden. Ome Jan is de oudste broer van Ben en techneut. Hij maakt de klokken en scoreborden in orde. Hij heeft op zijn eigen zolder ook een biljart maar kan er maar voor de helft bij want…te weinig afstootruimte. Uren brengt ie door op zolder, verslaafd aan het spel..trainen, trainen,trainen. Je moet uren maken he...
Af en toe leidt het tot gebrom van tante Ton, maarja, zo’n passie, daar doe je niks aan.
Afgelopen dinsdagavond 12 oktober ga ik met Dick Jaspers mee naar een Haarlems café. Hij gaat spelen in de Haarlemse sociëteit aan de Zijlweg en dat is een belevenis. Hij geeft er een demonstratie van zijn kunsten. En vertelt erover. De sociëteit is niet van deze tijd. De sfeer is er een van weleer..
Er bestaat zelfs nog een ballotagecommissie die al dan niet permissie geeft voor een lidmaatschap.

Er zitten veel oudere heren die het nooit zullen leren. Ze proeven wijn en schaken zich een slag in de rondte en daarnaast wordt gebiljart. Wat een mooie zaal, stijlvol en ouderwets.Geen jongere
 te bekennen. Het is een uitstervend ras, de biljarter. Jelle is ook een eenling.
Jaspers is een gedreven verteller en gaat in op alle vragen. Laat zien hoe hij het aanpakt en wat er in z’n hoofd omgaat . Hij drentelt enthousiast van de ene hoek naar de andere..en maakt de moeilijkste ballen.. Alleen heeft ie een Brabants accent wat maar niet went.
Ik bel m’n vader op om dit te vertellen. Dat ie moet komen met Jelle!
“Hij is er niet”, zegt mam. Ze klinkt raar..
“Gaat het wel mam?”
” Nee… papa is bij tante Dien...ome Jan is dood..”
Wat een klap…ach..
Ome Jan..hij was zo’n lieve man.
Een paar weken geleden is ie nog een eind gereden om ergens een biljartklok op te hangen.
En nu ligt ie opgebaard op zolder.
 Naast z’n biljart.
Maandag gaat ie de grond in.
Z’n keu gaat vast mee….
In het hiernamaals kan hij lekker dag en nacht biljarten en een kopstootje nemen.
Proost Ome Jan!

woensdag 13 oktober 2010

10-10-2010

“ HET BEST BEWAARDE CABARETGEHEIM”
 VINDT ‘ONDERDAK’ IN SASSENHEIM.



Wat een dag! Zo mooi weer, zo’n mooie datum. Mooie dag om een kind te krijgen..of te trouwen..10-10-2010.
Wij gaan een speciaal optreden doen als opmaat voor het nieuwe seizoen. Bij Ben Jansen, zeer innemende directeur van ’t Onderdak een theater dat echt niet mag verdwijnen.
Ook zij krijgen geen subsidie meer en zijn afhankelijk van de Heer. Misschien dat bidden helpt?
Joop heeft het goed geregeld: “Voorop.”
Dat betekent dat wij het programma mogen openen en na de soundcheck alles meteen goed klaarstaat. Dat betekent ook dat wij kunnen vertrekken als we klaar zijn en niet verplicht moeten luisteren naar ADHD cabarettiers en nog wat leuk doeners waar Joop zo’n broertje dood aan heeft en ik een overdosis.
Het lijkt arrogant maar dat is het niet. Het is gewoon naar en erg met zichzelf bezig met pretentie...Mag het af?
Maar ja, wij zijn geen doorsnee en trekken dus ook geen doorsnee zalen vol lol..
We hebben 20 minuten voor een publiek dat niet voor ons komt en dat na dit optreden wel zou kunnen willen..eventueel...
Dus wij vallen meteen maar met de deur in huis..dat wij ook wel eens misbruikt zijn door priesters..met een verhaal en een Pauslied. En een Politieklied en een Kankerlied vanwege de maand van de borstkanker..een vogellied waarin wij de nadruk leggen op ‘echte vogels’ ook in verband met de nieuwe politieke wind waarin wij dus niet zitten te wachten op vreemde vogels.. En tot slot de Manager als absolute kraker, toen en nu nog steeds een zeer herkenbaar fenomeen.
In de fantasievolle foyer spreken we een kanker patiënte met hoofddoek die erg blij is met dat lied..ze heeft het op haar site gezet.
We krijgen twee flessen prosecco mee met het Onderdak erop geplak...
Proost! Op een nieuw kindje, Kate, geboren op 10-10-2010 om 10 voor 10, mooier kan het toch niet..zo'n mooie dag..

Er is een kindje geboren op aard
Er is een kindje geboren op aard
Kwam op de aarde en was al behaard
Kwam op de aarde en was al behaard

Kwam op de aarde en maakte een keet!
Kwam op de aarde en maakte een keet.
Kwam op de aarde en weet hoe zij heet!
Kwam op de aarde en dat is dus Kate

Er is een kindje geboren op 't koor
Er is een kindje geboren op 't koor
Kwam uit het buikje van ons aller Floor
Kwam uit het buikje van ons aller Floor.

maandag 4 oktober 2010

Zaterdag 2 oktober Ermelo…

Aan Wilma ligt het niet.
Haar theater de Dialoog in het bruisende Bible- belt-centrum van Ermelo doet er alles aan om voort te blijven bestaan. In de Kia op de A28 zijn wij getuigen van het wankele CDA concours hippique maar dan zonder Gal en Total… nouja wel met veel gal. Het degelijke CDA is gespleten door de duivelse slang uit het Paradijs zelf, Maxime..laat die maar schuiven, machtswellusteling. Limburgers onder elkaar hebben het de kaarten geschut, je staat toch volkomen voor schut. Laat Geert toch gewoon fijn prins Carnaval zijn, de Harlekijn.
Joop bedenkt weer een mooi couplet..

“ En Neem nou Den Haag, Den Haag
Waar het CDA zo graag
Met de VVD regeert
Onder toezicht van Oom Geert’..

Nouja, wij zullen ons wel bezig houden met onze linkse hobby..geen rechts gelobby.
Ermelo is in handen van Wilma, regelrecht weggelopen uit de Flinstones, een kei van een wijf.
Ze combineert een zakelijk instinct met gul gastvrouwschap en intellectueel veel. Ja echt een topper. ‘Kanker is niet van God’ is haar nummer en dan heb je het bij Joop wel helemaal gemaakt . Voor mij voelt het wat rauw omdat ik in de rouw ben om de vrouw die gisteren die kanker-strijd verloren heeft..51 jaar maar.  Je kunt het als troost zien dat lied en zo treft het menigeen. En nu is het ook nog eens de maand van de borstkankerrrrr..de rr zit in de maand.
Geluid is helemaal goed. We gaan ontspannen een nieuw programma presenteren en er ontstaat een directe Dialoog met het publiek dat er niet om loog. En ze zingen zo heerlijk mee..Joop is altijd trots op ‘zijn’  publiek en met recht..beter kunnen we het ons niet wensen..waren er maar meer van dit soort mensen..
We krijgen mooie bloemen. Die gaan naar m’n tante Ansje, bloemen uit Ermelo.


Na afloop in de foyer spreek ik een oprecht echtpaar waar wij eens thuis hebben opgetreden..ze zijn erg enthousiast…en warm. En weet je hoe ze heten? ‘Henk en Ingrid’…ze willen hun namen laten veranderen.
Hoeveel post en televisiezenders zij niet op zich af hebben gekregen..
Ik emiGEER.