dinsdag 28 juni 2011





GROTE EN KLEINE RAMPEN OP VAKANTIE


Deel 1

Mislukte vakanties zijn altijd een bron van grote vreugde.
Achteraf dan.
En vooral voor de thuisblijvers.
 Zij bescheuren zich bij voorbaat om die vouwwagens die voor de deur al scheuren met kinderen die zeuren en ruziënde ouders. Dat gezeul, dat gesleur, die troep die mee moet…
Waarom trappen wij daar toch massaal in met het hele helse gezin?
Rampenplanvakanties zijn onze specialiteit. Of het nu gaat om een tweewekelijkse vakantie naar Vlieland in de regen of zeulen op de eindeloze tolwegen, wij zijn van alle markten thuis.

Vlieland ... 
Gezin bestaat dan nog uit vader, toen al  moeie moeder, twee kinderen en een druktemaker in de buik, een losgeslagen puber van een vriendin, een hond, vier fietsen, een De Waard tent van de buren met alle toebehoren, een hond, schoonmoeder en schoonvader.
De te nemen hordes zijn: een auto inladen, een extra auto met hond en fietsen, een boot halen en een tent opzetten en dan twee weken bivakkeren.

Wat ging er mis.
-         bij het wegrijden thuis bleek er een touw los te zitten dat zich steevast om een wiel had gedraaid..daardoor
-         liepen we vertraging op en..
-         waren nipt bij de boot maar..
-         vader moest de auto nog parkeren en moeder was al met de kinderen, hond, puber en schoonmoeder op de boot gesprongen
-         en ja....vader miste de boot met opa..zwaai zwaai..
-         schoonmoeder begon toen al te huilen
-         moeder had het zwaar met haar drukke baby in de bijna volgroeide buik en de twee kleine stuiterballen die rondjes gingen rennen op de boot
-         alle bagage moest toen verzameld worden en op de juiste paardenwagen belanden..
-         dat was nogal wat en moeder had het zelf niet ingepakt dus die had weer eens geen idee hoe of wat
-         inmiddels was het gaan regenen en dat zou twee weken zo blijven met af en toe een droge bui
-         moeder wilde niet meteen moedeloos worden en nam de boel op sleeptouw, wandelen en zingen naar camping de Stortemelk..
-         daar staat een naar bord: VERBODEN VOOR HONDEN
-         schoonmoeder begint weer te huilen, dit keer ontroostbaar
-         moeder moet alle zeilen bijzetten
-         zet oma bij een boom met de hond, gaat op zoek naar de speeltuin voor de peuters, steekt haar bolle buik vooruit en ziet een guit met zo’n zelfde De Waard tent..de Vergrote Zilvermeeuw, voor al uw gezinsleden..
-         ehh..kunt u misschien helpen met de tent opzetten, mijn man heeft de boot gemist en mijn schoonmoeder staat te huilen bij een boom
-         weldra steken sterke welwillende De Waarders hun armen uit de mouwen en gaan bouwen heen..
-         moeder neemt een cappuccino en lacht iedereen bemoedigend toe.
-         Vader ,opa en de fietsen komen net voor de nacht de camping op en wat een mop: de tent staat en de kinderen liggen in hun pyjamaatjes schoongewassen en gevoed met patatjes in hun slaapzakjes te dromen..
-         Het enige probleem is: oma en de hond.
-         Ze kunnen niet meer terug naar het vasteland en het hele eiland is volgeboekt
-         De hond mag de camping niet op ook als ik zeg: U ziet toch wel dat dit een zeehond is..
-         Sjoerd, de man van de paardenwagen kan het leed niet langer aanzien en besluit opa, oma en hond op te nemen in zijn huis..
-         En oma poetst het fornuis, als dank.
-         De vakantie is begonnen
-         De kinderen vermaken zich in de plassen, moeder ligt plat met haar bekkeninstabiliteit en vader stoot zijn been gemeen aan een scherpe haring
-         De tent van de buren brandt af door een vergeten droog gekookt keteltje maar gelukkig staat de wind de goede kant op, de brandweer rukt uit, de camping is in rep en roer
-         Tijdens een fietstochtje in een droog en helder moment ziet moeder een ouderwets bed staan bij grof vuil en dat moet stante pede mee..nesteldrang he..daar valt niet tegen te lullen
-         Na twee weken regenachtig en koud weer besluiten vader en moeder om in te gaan pakken..
-         Alleen de tent moet nog afgebroken en dan komt er een wervelstorm aanzetten..weeralarm..
-         Vader heeft inmiddels een kloppend, zwerend onderbeen met een gevaarlijke rode streep richting lies
-         Hij wil dat moeder, kinderen, fietsen en bed vast vertrekken dan komt hij na de storm.
-         Het afscheid bij de boot is hartverscheurend, iedereen huilt nu, behalve vader die houdt zich sterk.
-         Moeder wil dat vader naar de dokter gaat en laat die tent toch vliegen..maar vader gaat terug en hangt ’s nachts aan de stokken van de geleende De Waard die als een van de weinig tenten die vreselijke nacht gespaard blijft..het is een slagveld..
-         Zijn been moet nu waarschijnlijk geamputeerd maar dat was het weert.
-         Hij gaat met hulp van diezelfde De Waarders de volgende dag op de boot
-         Gooit de bagage in de stationwagen met glazen achteruit en dat knalt eruit want er stak een kratje uit
-         En toen moest vader ook huilen, helemaal alleen met zijn zere been.
-         Toen hij thuis kwam heeft hij vier weken ernstige koortsdromen gehad en moeder beviel van een zoon, genoemd naar de burgemeester van Vlieland en opa, Wisse Toon ..
-         En als zij niet gestopt zijn met vakantievieren, gieren zij nu nog.





2 opmerkingen:

  1. O, heerlijk heerlijk heerlijk mens! :):):)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lisette Dekker19 juli 2011 om 10:32

    Geniaal jaqc., ik zag het allemaal weer voor me.

    En is het vervolg die vakantie met de auto naar Frankrijk, dat verhaal waar ze het nog over hebben in dat Franse hotel waar jij gedumpt werd na de autopech.

    Of dat verhaal van die buurman van ons op de Woudhoeve, met die nylon Aldi-tent die niet op onze riante plek paste, en dat opblaas-tropisch-eiland voor in de Woudhoeve-modderpoel, oh ja en dan zonder pyjamaatjes gaan kamperen in Egmond zodat de kindertjes de eerste nacht huilden van de kou, en na drie dagen verkassen, uit de wind, maar ja als de wind dan draait sta je weer in de wind! Het einde was een heel klein tentje met moeder en 2 kindjes ervoor, en vader was in geen velden of wegen meer te bekennen, misschien wel het grootste geluk voor moeder en haar 2 bloedjes!

    Haha, ik verlang nog weleens terug naar de zaterdagen op de Woudhoeve, lekker met een borrel in je hand voor je eigen tent en alleen maar kijken hoe verschrikkelijk mis het ging bij al die opzet-drama’s om je heen. En niks helpen hoor, nee joh eerst lekker laten escaleren, geen leuker vermaak dan leed-vermaak tenslotte!

    Proost hè, lang leve de Waard, de Woudhoeve, de Port, kunnen we nog jaren op teren!

    XX en fijne vakantie,

    Lies

    PS: En dan vergeet ik de TL-buis nog van Jaap-de-Heer! Met de zonnecellen op het aanhangertje!!

    BeantwoordenVerwijderen