Echt Sint Maarten weer.
Flinke slag regen en felle windstoten. Bliksem en donder.
Die arme kindertjes met hun kartonnen melkpaklampionnen. De vliegerpapieren grachtenhuisjes, met zorgvuldig uitgeprikte kozijnen schaars verlicht door een waxinelichtje.
“Kijk mijn lichtje, kijk mijn lichtje..zelf gemaakt, zelf gemaakt..en vanavond mag ik, en vanavond mag ik..laat op straat, laat op straat..”
Een groepje leuke kleuters staat er verzopen bij.
Tasjes in de aanslag, een blik op de snoepvoorraad.
De lampionnen zijn gesneuveld, weggewaaid. Blijft alleen een klein lampje over.
Herinner mij de eerste lampion die onze buurman had gemaakt met een kit-kat-batterij..Dat was een soort wonder..En God schiep het licht! Ik was acht..
Geen geklooi met lucifers en een waxinelichtje, gewoon een altijd brandend pitje waar je ook best mee kon zwaaien.
Toch gaat er niks boven echt vuur. Een beetje pyromaan wordt toch blij van een klein vuurtje..Dat vindt zijn climax met oudjaar en daarna..de grote kerstbomenfik.
Kijk je haalt ze er meteen tussenuit..de Vrije School kinderen…nouja, deze zijn toevallig van de Liduina school..
Geen melkpakken of plastic lampenstaafjes, nee het betere uitholwerk. De kunstzinnige vormgeving…vindt zijn oorsprong rechtstreeks..in Moeder de aarde.. zij schiep de pompoen.
Voor de allerkleinste de Winterpeen omdat je die makkelijker kunt hanteren..
De pompoen is er in alle soorten en maten. Neem je een te grote, krijg je loden armpjes.
Het uithollen is een klus voor de middag. Scherpe mesjes en appelboren en gutsmateriaal om de figuren mooi transparant in te kerven. Dus niet geschikt voor kleine vingertjes.
Het komt erop neer dat de ouders zitten te scheppen en te hollen en de kinderen maar dollen.
De inhoud moet in een pan komen, de pitten niet, die kunnen we drogen en dan lakken en dan rijgen en dan kunstzinnig om onze nek hangen.
Van de smurrie maken we soep. Deze kinderen willen ook geen snoep want daar zitten kleurstoffen in.
Althans, de ouders willen dat niet. Die raken helemaal in de stress van Sint Maarten want dan krijgen de kinderen, die toch al stuiteren van de wind en de feestdagen, extra suiker.
Dan wordt er geruild met mandarijnen door die chagrijnen.
De pompoenen kijken je lachend aan en de kinderen zingen..
“ Ik loop hier met mijn lantaarn en mijn lantaarn met mij
Daarboven stralen de sterren, beneden stralen wij..”
Ik kom erachter dat er heel veel kinderen wonen in de straat. Ze gaan zelfs met dit vreselijke hondenweer langs de deuren..onze hond krijg je met geen stok naar buiten, zelfs niet voor een plakje worst. Hij denkt: bekijk het maar.
Het is gezellig. Kinderen die zingen en lekker snoepen.
Een fijne traditie..
“Sint Maarten, Sint Maarten, Sint Maarten reed door weer en wind,
zijn vurig paard droeg hem gezwind…”
Ik word er warm van,
word weer kind.
word weer kind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten