6 november 2010, Lelystad

PROFICIAT VOOR LELYSTAD

Sorry, ik had er geen beeld bij, Lelystad. Ik dacht alleen maar..Gat..ja een gat, je zou er maar naar het theater moeten…Nouja, een theater, dan heb je nog wat in zo’n windgat met 7 natuurgebieden, zeilkampen en fietspaden. Folkert van der G-tjes..doorgeslagen milieu activisten..en in Almere dan de PVV aanhang…

Vooroordelen zat bij Lelystad.

Kijk, dan kan het natuurlijk alleen maar meevallen.

Agora is dus een vooraanstaand theater. Niet alleen landelijk, ook Europees staat het hoog, ja zelfs in de top 5, van mooiste theaters. Het is imposant. Je komt aanrijden en dan zie je een soort roestkleurige kubus met schuine panelen en glazen wanden spiegelen , een geslepen diamant..

Inpandige garage waar de Kia veilig en droog kan staan. Liftje voor de bagage en bekende geluidstechnicus die Joop kent van het theater in Dronten. Ben erg onder de indruk van het gebouw, z’n organische vormen, de prachtige kunst aan de muren en het verrassende element van schuine panelen en kleurgebruik.

Je waant je in een ruimteschip..

De trappen en de gangen  naar de zalen waarin je makkelijk kunt verdwalen wentelen in lichtgevende , duizelingwekkende banen omhoog naar het..heelal.. daar waar alles heelt..

Je staart in een eindeloos gat..het gat van Lelystad.

We gaan soundchecken en de kleedkamer opzoeken. Ja, kijk, onderbelicht deel in het geheel, zoals bij zoveel theaters: de kleedkamer.

Daar is dan weer niet over nagedacht.

Eigenlijk waren ze ze helemaal vergeten aan te leggen maar dan toch nog maar een klein hokje naast de zaal als kleedkamer. Er zijn geen haakjes om kleding op te hangen en er is geen wastafel. Wel een douche. Op de wc is een klein wastafeltje waar ik dan onder kan hangen om m’n tanden te poetsen. Er zijn wel grotere kleedkamers maar die liggen een verdieping met de lift en door drie deuren hoger…dat is niet handig.

Jan Gras, de directeur komt langs. Hij was eerder directeur van de Meerse en dankzij Jan Gras zijn wij nu dus geprogrammeerd in Agora. Lelystad. Hij is gepromoveerd tot Jantje Beton! Leuk dat hij gekomen is..

Wij zijn zeer vereerd door zijn bezoek op zijn vrije avond en hij is alleen maar enthousiast.

Enthousiast over zijn schouwburg en vooral..zijn publiek :

” Je moet ze zoeken maar als ze komen..is het helemaal goed!’

En zo zullen wij dit ook ervaren..Perfect Publiek!

Waar zit ‘m dat nou in..vraag ik mezelf dan af.. Ja, het zijn kleine dingen, reacties op het juiste moment, enthousiasme en interactie..dat wij ook voelen..alles kan, alles lukt.

Nieuw publiek ook, nieuwsgierig, attent en niet verwend, geen blasé blaaskaken of ‘wij komen aapjes kijken..’

Dat voel je allemaal…

Je merkt het ook aan de cd –verkoop, een stormloop, dat mensen het graag nog een keer willen horen op een cd, dat ze je komen bedanken voor de unieke voorstelling, dat ze het zo goed vonden..En ook Jan Gras, die ons een keer eerder heeft gezien in de Meerse..hij heeft deze voorstelling stralend van oor tot oor als een’ kado ‘ontvangen , roemt onze groei en hij noemt het een ‘parel uit de schatkist van het theater’..nouja, genoeg lof om een weekje naast onze schoenen te gaan lopen…Worden we wel blij van hoor..

Dat doet toch zoveel goed..vooral op momenten van twijfel die er altijd insluipen als je maar niet doordringt tot de media en de grote massa..
We krijgen fijn bloemen en een kadootje van Marianne van Bataviastad..

“ Een beetje succes is het mooiste dat er is..”, meent Vis. En dat is het ook.

Na afloop ontmoet en begroet ik Marianne met haar kleinzoon. Zij is wel een heel speciale fan en heeft ons optreden in haar Lelystad enorm gepromoot.. echt bijzonder en daarom sluiten we onze voorstelling ook af met de meezinger..’Marianne..’

De hele zaal zingt mee op het refrein..

“O , Marianne met je mooie ogen

O Marianne met je mooie haar

Alles wat ze van je zeggen is gelogen

Alles wat ze van je zeggen is niet waar..”