De laatste der Titanen..

Dinsdag 9 maart 2010, Amsterdam

HET BOEKENBAL DER TITANEN EN HANEN

GEEN SPROOKJE….

Er was eens een Bal.

 Het Bal der Ballen.

 En daar komen grote ballen en kleine ballen brallen, schallen, knallen, lallen en vooral opvallen. Helaas geen bitterballen en het doel is: de bal in het net te werken. Netwerken. Dat is net werken. Flaneren zonder je te hoeven generen.

Mister Visser is de prins op het witte..ehh..kia. “Ik gooi er nog een pompoen tegenaan”,zegt de romanticus. En dan mag ik instappen in zijn koets met tomtom die ik niet vastkrijg op het raam want ik kan me niet bewegen in mijn strak satijnen geval. “Ik glij steeds terug als ik het ding op het vooruit wil plakken.”

 Prinsesserig zijn is op zich best stressig want wanneer hijs je je nou helemaal in een 19^e eeuwse volière in maat Slim, dat is niet slim.

Daar is Titanen kracht aan vooraf gegaan zeg ik je. Na de buikloop van vorige week even Spartaans doorgezet met drie dagen rijstwafels eten en je slinkt zo een maat. Beetje huppelen in de sportschool en naar een kapper die Bijzonder heet en is. Een aanrader. Marcel is een knappe kapper. 

“ Leef je uit Marcel, ik moet er galant en niet gênant uitzien.”
” Dit maak je niet meer mee he..een echt kapsel maken.”

Hij gaat te keer met een hoop getoupeer, een carmen set, föhn met grote borstel en ik heb nog nooit zoveel haar op mijn hoofd gehad. Van me eigen.

“ Maak er maar Cruella Deville van..” stamel ik schuchter.” Het thema is toch zwart-wit.”

“ Meid ik trek het straks allemaal strak in een klassieke rol naar achter. Grace Kelly!Mooi, stijlvol, klassiek dear..je hebt de looks!”

“ Je maakt er allemaal klitten in.”

“ Ja, morgen heb je een probleem..maar wat zou dat schat.”

Marcel heeft er lol in. “ Dit zijn de leukste klussen.” Hij spuit wel drie soorten lak over m’n dak. Geen haar wappert nog en toch is het ‘speels’. Bloementjes erin voor het ludieke en dan in de chique galajurk waar ik vooral niet teveel in moet ..ademhalen. Kanten kousen eronder die niet bestand zijn tegen de kou maar wat zou dat , hoge zwart lakken schoentjes, handschoentjes, kort zwart bontje erover en de fluwelen halsband met logo van het 75^e Boekenbal.

Joop heeft manchetknopen van het Bal met 7 5 door zijn overhemd, maar hij doet 5 7 en zijn prachtige honderd jaar oude op maat gesneden smoking van zijn vader zit hem als gegoten! Aan de voorbereiding heeft het niet gelegen. De Kia is gepoetst gelijk de gouden koets.

Parkeren in de garage vlakbij de Schouwburg. We nemen de tram naar een Indiaas restaurant en ‘ik ga niet rennen voor trammen!’ Kan alleen maar hele kleine chique pasjes nemen met die lange rok. En Joop z’n glimmende schoenen kraken. Lekker eten en de spanning op de rok neemt tabs toe. Gelukkig zit er een split in en een Keu de Paris op mijn derrière daar waar je op zit.

Tram terug naar het Leidseplein. Naar het Americain, waar al de echte genodigden, de literaire elite van het Bal samenstroomt. De draaideur is al leuk, ik wil nog een rondje. In de serre nemen we een opwekkende koffie en timen ons ‘rode-loper-moment.’

“ We moeten vroeg en snel over de loper want de belangrijke mensen komen laat” ,instrueert Prins Vis, “dat hoort zo.”

Joop wil ook helemaal niet in een of ander spotlight dus hij doet zijn capuchon op. Goh wat staat het vol achter de dranghekken met nieuwsgierigen en camera’s. Ik doe de Maximalook.

Kijk, dat is wel leuk naast een capuchon. Ze hebben een hinkelbaan getekend op de loper en dan hinkel ik daar dus even over. Achteraf had ik ook best een handstandje kunnen doen.

Gastheer Kraima en ega in vrolijke jurk staan daar voor de laatste keer als gastvrouw en heer.    

Plaatjes draaien uit vervlogen tijden…Joop vraagt of het wat zachter mag.

Strategisch opstellen in de foyer met mijn cameraatje. Leuk om al een beetje ingeburgerd te zijn en het kaf van het koren te scheiden. Sympathieke Zwagerman doet zijn entree en voor een ‘schrijver

uit Alkmaar….doet ie het helemaal niet slecht”, meent Vis.

 Driek van Wissen is 'overklast' door Ramsey Nasr, maar wij zeggen liever Nassie Rammes, voor het gemak. Dichters vind ik vinding rijk. Zo vrij met taal, zo creatief, beeldend, scheppend, kuilen gravend.

Het voorprogramma begint. We schreiden naar binnen. Van lopen kan geen sprake zijn in deze robe. Mooie plaatsen fijn op de rij van Ed van Thijn. “Alle junks in de IJ.”

A 3aan van Dis neemt ons mee naar zijn oude helden, zijn Titanen, draagt met verve voor met zijn Karakteristieke gestiek en chique tongval, Bordewijk, Couperus en gaat uit z’n dak op strofen van de Gijsbrecht. Hij ontpopt zich als een ware rapper. Adri D. Ali B is er een broekie bij.

Midas Dekkers vindt het maar raar dat mensen kinderen willen en..ehh..ja..daar kan ik hem..bij nader inzien toch ook geen ongelijk in geven..hij heeft ook niks met zijn eigen ik als 15 jarige, begrijpt geen snars van de mens die hij was en nu is..Wandert is omgetoverd in Midas. Marjolein Februari…hoeft van mij echt alsjeblieft alleen in Februari haar mond open te doen ook omdat dat de kortste maand van het jaar is en het is nu al maart. Haar columns in de Volkskrant zijn net zo min te harden. En dan onze grote mooi ogende dichter des Vaderlands, Nassie Rammes met een gedicht van…pakweg…5 kantjes…begeleid door..ja wel…een cello. Voor het serieuze NRC onderbuikgevoel.

Dat komt de zwaarte wel ten goede. Heel mooi gedicht als je het leest en er even over mag doen. Maar sorry. Mijn ogen vallen dicht en ik wordt wakker op het moment dat de deuren vrolijk open zwaaien en de champagne glazen klaar staan om achter over te slaan.

HET BAL MAG BEGINNEN.

De gangen stromen vol galante verschijningen en de zalen vullen zich met muziek. Wij zijn op zoek naar dansbaar en niet te hard. We vinden een plek en dansen ons gek. Joop krijgt blaren op zijn tenen. Maar we hebben veel plezier. Even op de foto in een studio op een scooter omdat het ook over jongeren gaat he..

 

En daar zit boegbeeld van de literatuur, de man die ook in het Westerhoutpark heeft gewoond, een Titaan, Harry Mulisch. “Ik wil zo graag op de foto met Harry dus Joop wil er wel eentje maken met mijn toestel.

“ Ehh..dag meneer Mulisch..ehh..mueslie…zou ik misschien met u op de foto mogen..?”
” Jahoor, ik zit hier nu toch.”
” Nou, ehh..gezellig, kijk ik heb mijn hond meegenomen, een tekkel, u had toch ook tekkels..?"

“ Ja!” Hij lacht vriendelijk.” Wat een leuke tas heeft u daar.”

“ Zal ik mijn tekkeltas dan bij u op schoot zetten voor de foto?”

“ Doet u maar hoor…”
 Nou daar gaan we.

Joop neemt een aanloop van pak weg drie meter naar achter. Gaat op zich heel soepel door de knieën ,camera in de aanslag, hoeft alleen maar op de grote knop te drukken, dit moet lukken..monumentaal moment,  bukt en KRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR….scheurt finaal uit zijn smokingnaad.

 ..Hemel, zit ik daar prachtig naast deze mooie man met mijn tekkeltas op zijn schoot, een schot in de roos.
Foto Mislukt!

Ik had het niet door maar Joop loopt een eindje weg en zegt: “ We moeten naar huis.”
” He? Wat Hoezo? Ben je niet lekker? “
“ Nee, ik ben volkomen uit mijn broek gescheurd.”|
Ik onderdruk een lachstuip, maar zie de ernst van de situatie.
Als ik nou uit die jurk was gescheurd..
Tja, 100 jaar oud he, dat is niet niks en dat heeft almaar in die plastic hoes gehangen..En de gulp was ook al niet helemaal naadloos. Die week al iets.

“Er zaten twee motten in een oude zak..twee dotten van motten in Joop zijn pak..” ik zing maar wat van de zenuwen.

“ Wat voor kleur onderbroek heb je aan?”

 “Grijs.”

 Loop ff een stukkie, onopvallend..”, sus ik hem. “ Dan kijk ik of je het ziet.”

Joop loopt voorzichtig een paar passen.

“ Ik zie niks! Je jasje hangt er genoeg over.” Gelukkig maar, we hoeven niet naar huis..

We stuiten op stuiterende Chabot! Das lachen. “Haaaa Chabot!”

“ Ja, zegt Joop, wij dachten al bij het voorprogramma: de lat ligt te hoog voor Chabot! Dat gaat hij niet begrijpen.”
” Nee zeg, schatert hij, en dan die klootviool, ehh, cello! Doe MIJ EEN LOL!”

“ Stilzitten is ook niet echt..ehh..iets voor jou he…  “, merk ik fijnzinnig op.

“Krijg de TIEFUS, ik BLEEF erin zeg.”

Zijn vrouw sleept hem mee, jammer….Werd net gezellig.

Joop is goed aan het netwerken. Hij schrijft emailadressen op. Ik zie Marc Marietje H.  met een kek rood jasje en zijn gezellige smoeltje maar daar mag ik niet op af. Naast Martijn van Nieuwkuik omzwermt door veel mooie vrouwen en camera’s, maar daar horen wij niet bij. Die zien ons niet staan.  Als bijen op honing, als vliegen op stront. Ursul de Geer die kan wel, metgezel Violette Valkenburg, en Henk Spaan ook. Aardige Vpro man Brand is ook bekend en de sympathieke tekenaars Stephan Verwey en Peter van Straaten natuurlijk.

Aan Pieter Broertjes heb ik een broertje dood, brr, ik mag hem niet.

Jan Mulder is erg populair.

Volkskrantkliek, is geen kutkrant.

Remco Campert is er ook, schrijft zo mooi. Sylvia Witteman loopt te stressen maar die is Amerika gewend en we schudden Hans Dorrestein nog een handje. Aandoenlijke en grappige man, met een weemoedige sfeer.

Joop wil Ramsey Nasr nog van goede raad voorzien en hem ons Arabisch cd’tje geven, Al Afkaar..Die Gedanken sind Frei.. Dat is wel een mooi moment want die twee ‘verstaan’ elkaar. Joop kan zijn wijsheid overbrengen op hem in beeldende sprookjes taal: “Jij bent de koning, je zit nu op de troon en je moet je onderdanen niet buitensluiten., grootmoedig zijn en niet hoogmoedig."

Het is inmiddels twee uur, we hebben onze rondo’s gedaan omringd door menig haan en Titaan, gedanst, gedronken, gebukt, gescheurd, gelachen, genoten en gegaan.

We nemen afscheid met een traan.

En als zij niet gestopt zijn met ballen, dan ballen zij nu nog…..

als zij niet gestopt zijn met tieten, dan tanen zij nu nog.

“